Letnisko DŹWIRZYNO ma rodowód słowiański, pierwsze wzmianki o istnieniu tej osady można odnaleźć w źródłach historycznych już w XIII wieku. Nazwa DŹWIRZYNO pochodzi prawdopodobnie od prasłowiańskiego słowa oznaczającego: piasek, żwir lub od słowiańskiej nazwy oznaczającej drzwi, wrota. W XIII w. była to własność ziemska klasztoru w Białobokach (koło Trzebiatowa).

Historia Dźwirzyna związana jest nieodłącznie z losami miejscowego Reska Przymorskiego. Tysiąc lat temu wody Regi spływały w całości właśnie do jeziora Resko, skąd uchodziły do morza cieśniną Regoujście, która znajdowała się w pobliżu dzisiejszego Mrzeżyna, gdzie działał również ważny port handlowy. Konkurował on nawet z portem w Kołobrzegu.

W 1456 roku na Regoujście napadli zbrojnie kołobrzeżanie, zatapiając zakotwiczone w porcie statki z ładunkiem kamieni. W ten sposób odcięto Trzebiatów od morza. Kanał Resko wtedy jeszcze nie istniał, a w okolicy Dźwirzyna brzeg morski i jezioro dzieliła naturalna mierzeja. W 1497 roku, w trakcie potężnego tygodniowego sztormu, mierzeja została bezpowrotnie przerwana.

Dźwirzyno zawsze było wioską rybacką, a od XIX wieku, kiedy to Niemcy rozpoczęli budowę pierwszych pensjonatów, staje się również małym, ale bardzo zadbanym kąpieliskiem. Podczas działań wojennych Dźwirzyno zostało zniszczone, a jego dotychczasowi mieszkańcy- Niemcy opuszczają je. W 1945 r. miejscowość włączono do Polski. Od zakończenia wojny, aż po 1960 r. obowiązywał tu zakaz osiedlania się , ze względu na stacjonujące w sąsiednim Rogowie jednostki wojsk.

Po 1960 roku rozpoczyna się budowa osiedla rybackiego, powstają pierwsze ośrodki wczasowe i sanatoria z bazą zabiegową. Przemiany ustrojowe po 1989 roku zmieniły proporcje pomiędzy rybackim charakterem Dźwirzyna a turystycznym. Szczególnie dotacje unijne po 2005 roku pozwoliły na wspaniały rozwój Dźwirzyna. Obecnie to nowoczesna turystyczna, mała miejscowość tętniąca nadbałtyckimi klimatami.